Stap dag 18 : Calzadilla de los Hermanillos - Mansilla de las Mulas 23,8 Km
1 september 2023 - Mansilla de las Mulas, Spanje
Om 5:15 sta ik op, ik voel geen pijn maar enkel nog wat stijfheid, dus toch beterschap. Maar we zullen proberen het tempo lager te houden en nu en dan rusten om te stretchen. Na koffie en ontbijt vertrek ik om 6:30.
Terug een mooie maan maar de eerste kilometers zijn op een baan dus toch maar lichtje aanhouden zodoende dat de weinige auto’s me zien.
Vandaag loop in 23,8 km en ik kom de ganse weg, een pelgrimskoppel tegen, een gewone wandelaar en een boer met zijn traktor. Ik heb precies de wereld voor mij alleen. De weg loopt verder over de oude Romeinse weg, Via Trajana ook de Calzada de los Perigrinos genoemd. 
ik heb de wereld en mijn gedachten voor mezelf. Weer mag ik genieten van een prachtige zonsopkomst (zie onder video’s). En opnieuw de ontluikende geluiden van de natuur.
Maar als je zo alleen stapt dan volgt automatisch wat zelfreflectie. En zoals Hans zegt ben ik op boetedoening, boetedoening waarom. Wat wil ik achter me laten, afsluiten. En dan kom ik al vlug bij schuldgevoel.
- schuldgevoel omdat ik me in de jaren van mijn eerste huwelijk zo klein heb laten maken, me zo weggecijferd heb.
- schuldgevoel omdat ik mijn dochters niet heb kunnen beschermen tegen de onmenselijkheid van hun vader. Die hen beide de rug toekeerde.
- schuldgevoel over hoe ik heb kunnen missen dat mama zo ziek was.
- schuldgevoel dat ik niet meer ben opgekomen toen mama opgenomen was, waren die pijnlijke onderzoeken nog nodig.
Maar wat is schuldgevoel ?
het schuldgevoel zelfst.naamw. het (onaangenaam) gevoel ergens schuldig aan te zijn Bron: WikiWoordenboek.
Het is dus een gevoel en wat de laatste dagen duidelijk werd is dat is aan al deze zaken geen schuld heb, dus dat ik het gevoel kan en mag loslaten. En dit lukt me stilletjes aan, voorzichtig laat in los.
En het stappen gaat verder de natuur veranderd langzaam aan. Korenvelden worden maïsvelden, velden met andere gewassen. Meer bomen en riet. En daar op een veld staat een ree doodstil, in de hoop onzichtbaar te zijn.
En 3 km voor het einde verlaat ik de veldweg na 33 km uit de drukte terug naar de alledaagse wereld.
Ik kom aan in het stadje en een Albergue is 3 dagen gesloten, dan maar op zoek naar iets anders.
Een kamer in een hotelletje is het uiteindelijk geworden.
Warme knuffel 🥰
We kenden elkaar niet vooraf , we wisten alleen van elkaar dat we hetzelfde gingen doen. Het is goed dat je het kan afsluiten. Geniet van je verdere tocht.
Heb al veel weesgegroetjes gezegd de laatste dagen 😌
Uw tekst is erg ontroerend, vandaag !
Ik zal morgenochtend aan je denken.
Ik ga lekker fietsen !
Elektrische fiets, ik verlaat om 8 uur van KH (ben ik een oude man) maar ik ga aan het lunchen in Kortrijk.
Om je morgenmiddag voor te lezen in de terugtreinen.
Michel Duchateau.
Na je ontroerende levensverhaal schakel ik voor jou alles in de overtreffende trap, physiek maar vooral mentaal - geestelijk. Het is niet veel maar ik steun je met overtuiging...